เสียงเรียกของเวลานี้คือเสียงเรียกเพื่อความสงบ ในการทำสมาธิในช่วงเวลาเช้าตรู่ของฉัน ฉันสามารถได้ยินเสียงเรียกหาความสงบ ของโลกที่ปราศจากความสงบ -ไม่ใช่เป็นเพียงเพื่อจบสิ้นความขัดแย้ง แต่เพื่อความเยือกเย็น และความสงบนิ่งภายในที่ลึกล้ำ ที่ทุกดวงวิญญาณจำได้ว่าเป็นสภาพดั้งเดิมของเรา

หากเรากำลังจะค้นหาความสงบ ก่อนอื่นเราต้องสอนตนเองให้อยู่อย่างนิ่งเงียบ แล้วเราจึงจะสามารถอยู่อย่างเต็มไปด้วยความสงบได้ การกลับมาเต็มไปด้วยความสงบหมายถึง การกระตุกบังเหียนของจิตใจที่ไม่อยู่ในควบคุม และนำความคิดที่กำลังวิ่งเตลิดนั้นให้หยุดนิ่ง เมื่อเราได้มีความใส่ใจของจิตใจ เราก็สามารถที่จะเริ่มตะล่อมจิตใจให้พาเราเข้าไปสู่ความเงียบสงบได้ เข้าไปสู่ความเงียบสงบที่แท้จริง ไม่ใช่สถานที่ที่ปราศจากเสียง แต่เป็นสถานที่ซึ่งเราจะมีประสบการณ์ของความสงบที่ลึกล้ำ และสำนึกรู้ที่แผ่ซ่านของความอยู่ดีมีสุขของเรา

ไม่ใช่จิตใจที่ว่างเปล่าที่จะทำให้เกิดสภาพของความสงบนี้ ในการที่จะเข้าไปสู่สภาพของความเงียบสงบที่ลึกล้ำ, เราต้องฝึกหัดสติปัญญาให้สร้างความคิดที่ดีงามและบริสุทธิ์ เราต้องฝึกหัดให้สติปัญญานั้นมีสมาธิ ความคิดที่ไร้ประโยชน์ของเรานั้นทำให้เราหนักหน่วง นิสัยของการสร้างความคิดที่มากเกินไป และคำพูดที่มากเกินไปของเรา ทำให้สติปัญญานั้นหมดแรง เราต้องถามว่า "ฉันจะสามารถสร้างสมนิสัยของความคิดที่บริสุทธิ์ได้อย่างไร?"

เป็นใครที่กำลังเรียกร้องที่จะไปสู่ความเงียบสงบ? เป็นฉัน ชีวิตที่อยู่ภายใน หรือดวงวิญญาณ เมื่อฉันละวางจากร่างกายของฉันและจากสิ่งต่างๆ ทาง ร่างกาย และหันห่างออกจากการเบี่ยงเบนความสนใจของโลก ฉันก็สามารถที่จะหันใบหน้าของตนกลับเข้าสู่ชีวิตภายในได้ เป็นเหมือนกับทะเลสาบที่สงบนิ่งอย่างแท้จริง เมื่อเสียงกระซิบทั้งมวลของสายลมนั้นยุติลง ชีวิตภายในนั้นก็จะส่องแสง สะท้อนคุณสมบัติดั้งเดิมภายในของดวงวิญญาณอย่าง เงียบๆ ความรู้สึกสงบและความอยู่ดีมีสุขนั้นก็จะค่อยๆ เคลื่อนผ่านจิตใจของฉัน และด้วยสิ่งเหล่านั้นก็จะเกิดเป็นความคิดของการให้คุณประโยชน์

ฉันปล่อยวางจากความคิดทั้งหมดของความไม่พอใจ และได้รับการเตือนให้จดจำสภาวะภายในดั้งเดิมที่สุดและเก่าแก่ที่สุดของฉัน ฉันจดจำความเยือกเย็นภายในนี้ แม้ว่าฉันจะไม่ได้อยู่ที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ฉันก็จำได้ว่าสิ่งนั้นเป็นสำนึกรู้ที่เป็นรากฐานที่สุดของฉัน และความรู้สึกของความสุขและความพอใจก็จะไหลรินเกิดขึ้นภายในตัวฉัน ในสภาพนี้ ฉันรู้ว่าทุกดวงวิญญาณเป็นเพื่อนของฉัน ฉันเป็นเพื่อนกับตัวฉันเอง ฉันอยู่ในความนิ่งเงียบอย่างลึกล้ำ ฉันนั้นเงียบสงบและอยู่ในความสงบนั้นอย่างสมบูรณ์

บ่อลึกของความสงบนี้คือสภาพดั้งเดิมของดวงวิญาณ เมื่อฉันอยู่ในสภาพนี้ ฉันรู้สึกถึงการไหลรินของความรักต่อมนุษยชาติ และฉันก็รู้สึกถึงสภาวะที่สูงส่งเกินกว่าที่จะเรียกว่าเป็นความสุข แต่เป็นสภาพของความปิติ เป็นเมื่อฉันบรรลุถึงสภาวะนี้ที่ซึ่งบางสิ่งที่น่าอัศจรรย์อย่างแท้จริงจะ สามารถเกิดขึ้นได้ เมื่อฉันอยู่ในสภาวะของการพักผ่อนในสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณที่สมบูรณ์ ฉันกลับมาสำนึกรู้ถึงอีกพลังงานหนึ่งที่กำลังเริ่มต้นไหลรินเข้ามาสู่ตัวฉัน ฉันรู้สึกถึงพละกำลัง และพลังที่กำลังขยายตัวออกไป และในช่วงเวลาเช่นนี้ ฉันรู้ว่าไม่มีสิ่งใดที่ฉันจะทำไม่ได้ และไม่มีที่ใดที่ฉันไปไม่ถึง

เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น ฉันกำลังมีประสบการณ์ของการเชื่อมโยงกับพลังงานที่สูงส่ง และการไหลรินของพลังของพระเจ้าเข้ามาสู่ชีวิตภายในของฉัน หากฉันจดจ่ออยู่ภายใน เชื่อมโยงกับกระแสของพลังที่สูงส่งนี้ แม้กระทั่งวิธีการที่ฉันใช้อวัยวะประสาทสัมผัสทางร่างกายนั้นก็จะแตกต่างไป เมื่อฉันมองดูโลก, ฉันจะมองผ่านธรรมชาติดั้งเดิมของการให้คุณประโยชน์ของฉัน และมีความรู้สึกของความกรุณาต่อโลก

เป็นในประสบการณ์นี้ที่ฉันรู้ว่าพลังความเงียบสงบคืออะไร เป็นพลังนี้ที่เปลี่ยนแปลงฉันภายใน ทำให้ฉันบริสุทธิ์และเต็มไปด้วยพลัง เมื่อดวงวิญญาณและพระเจ้านั้นเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน ก็มีพลังที่มาถึงฉัน และแล้วก็จะข้ามไปถึงผู้อื่นอย่างมองไม่เห็น ที่จะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงในพวกเขา ในธรรมชาติ และในโลก

ความลับของพลังความเงียบสงบนี้ก็คือ ฉันไม่ต้องทำงานของการเปลี่ยนแปลง พลังที่สูงส่งจะเปลี่ยนแปลงโดยอัตโนมัติ ขอให้ฉันทำงานอยู่ภายใน ขอให้ฉันเข้าไปอย่างลึกล้ำ สู่ประสบการณ์ของสภาวะดั้งเดิมของตนเอง และขอให้มีความเงียบสงบ เพื่อที่พระเจ้าจะสามารถทำงานของท่านผ่านฉัน ผู้เป็นเครื่องมือของท่านได้

โดย ดาดี้ จางกี