ในโลกสมมตินั้น...เราไม่ได้อยู่คนเดียว เราต้องใช้ชีวิตร่วมกัน กับผู้คนมากมาย ทุกคนต่างเป็นเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ก็ตาม...หากเรานึกถึงความสุขของคนอื่นก่อนตัวเอง และช่วยเหลือกัน เราก็จะคิดถึงความสุขของคนอื่นก่อนเสมอ ไม่ว่าในการกระทำทางกาย วาจา และใจ...โลกนี้ก็จะน่าอยู่ แม้มันจะไม่ใช่การอยู่ถาวรของเราก็ตาม