"...วิถีชีวิตมนุษย์นั้น จะให้มีแต่ความปรกติสุขอย่างเดียวไม่ได้ จะต้องมีทุกข์ มีภัย มีอุปสรรค ผ่านเข้ามาด้วยเสมอ
ยากจะหลีกเลี่ยงพ้น ข้อสำคัญอยู่ที่ทุก ๆ คนจะต้องเตรียมกาย เตรียมใจ และเตรียมการไว้ให้พร้อมทุกเวลา เพื่อเผชิญ
และแก้ไขความไม่ปรกติเดือดร้อนนั้น ด้วยความไม่ประมาท ด้วยเหตุผล ด้วยหลักวิชา และด้วยสามัคคีธรรม
จึงจะผ่อนหนักให้เป็นเบา และกลับร้ายให้กลายเป็นดีได้..."

ถ้าเราไหว้พ่อไหว้แม่ไม่ได้
อย่าไปไหว้พระ มันไม่มีประโยชน์
เราต้องกราบพ่อกราบแม่เราได้
เราจึงไปกราบพระ
ถ้าพ่อแม่เรายังไม่อิ่ม
อย่าไปเที่ยวหาเลี้ยงพระให้อิ่ม
ถ้าเราจะเลี้ยงพระให้อิ่ม
เราต้องเลี้ยงพ่อแม่ให้อิ่มด้วย
ของดีๆ ขนไปให้พระกินหมด
ให้พ่อแม่อดอยาก
นี่ตกนรกกันหมด เพราะฉะนั้น
ต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่...

คือ คุณธรรมอันดีงามที่สุด...
ของคนเรา...

เป็นสิ่งที่คอยกำกับจิตใจ..
และชีวิตของเรา..
ให้เป็นไปทางที่ถูกต้อง

คนเดียวเท่านั้น...
ที่จะช่วยให้เราผ่านทุกๆ ปัญหาได้....
ก็คือ....ตัวเราเอง

คำสรรเสริญ..ไม่ใช่คำศักดิ์สิทธิ์
ถ้าเราเป็นคนไม่ดี เขาสรรเสริญว่าเราเป็นคนดี
เราจะดีตามคำเขาพูดไม่ได้
ก็ต้องดูตัวเองว่า..เราดีหรือไม่ดี...

เหล็กชิ้นเดียว...จะมีค่าสักเท่าไรเชียว
ถ้าเอาไปทำเศษเหล็ก...คงมีค่าสักห้าบาท
ถ้าเอาไปทำปลายปากกา...คงมีค่าห้าร้อยบาท
ถ้าเอาไปทำรูปสลัก...คงมีค่าห้าหมื่นบาท
ถ้าเอาไปทำยอดปราสาท..คงมีค่าห้าล้านบาท