แต่หากฝึกหยุดคิดเป็นไม่ต้องนั่งสมาธิใจมันก็สงบ ฝึกหยุดคิดมีประโยชน์ขนาดนี้ วิธีฝึกหยุดคิดก็คือเมื่อความคิดใดๆผุดขึ้นมา ให้เราระลึกว่าความคิดนั้นมันไร้สาระ ใช้เวลาว่างสักวันละสิบนาทียี่สิบนาทีฝึกทำแบบนี้แต่ขอให้ทำทุกวัน คือนั่งท่าไหนก็ได้ เมื่อมีความคิดใดๆผุดขึ้นมาให้เราระลึกว่าความคิดนั้นมันไร้สาระ สมาทานเลยว่าวันนี้ฉันจะหยุดคิดสักสิบนาทียี่สิบนาที ฉันจะไม่คิด คิดอะไก็อย่าไปเอากะมัน หยุดมันให้ได้ ระลึกว่าความคิดทุกๆเรื่องมันไร้สาระอย่าไปคิดแม้คิดนั่งสมาธิก็ไม่ต้องไปคิด ระลึกอย่างเดียวว่าอะไรๆที่ผุดขึ้นมามันไร้สาระ วันแรกๆทำได้นาทีสองนาทีหยุดคิดได้เรื่องสองเรื่องก็มีค่ามหาศาลแล้ว ฝึกเช่นนี้ต่อๆไป เราจึงจะหยุดคิดเป็น เราจึงจะเกิดปัญญาชอบ คือรู้ว่าเราจะหยุดปรุงแต่ง หรือหยุดสังขารได้ด้วยวิธีใด ปัญญาชอบจะเกิดแก่ทุกๆคนที่หยุดคิดได้หยุดคิดเป็น ต่อมาเมื่อมีทุกข์เพราะความคิด เขาก็จะดับความคิดนั้นได้ด้วยปัญญาชอบ จึงดับทุกข์ได้เป็นครั้งคราวฝึกบ่อยๆก็จะนั่งสมาธิได้เก่งขึ้นนานขึ้น อารมณ์ก็จะเย็นขึ้น สุขภาพจิตก็จะดีขี้น รู้จักแยกแยะเลือกสรรว่าสิ่งใดควรคิดสิ่งใดไม่ควรคิด สิ่งใดมีสาระสิ่งใดไม่มีสาระ ก็จะเลือกคิดแต่สิ่งที่ดี เสร็จแล้ว แม้ความคิดที่ว่าดีอาจทำให้ทุกข์ได้ ก็จะรู้วิธีหยุดคิดทำให้ทุกข์ได้ยาก หรืออย่างน้อยก็ทำให้ดับทุกข์ได้เร็วขึ้นกว่าเมื่อก่อนฝึกหยุดคิดให้ได้ให้เป็นโดยระลึกว่าอะไรๆก็ไร้สาระ อะไรผุดขึ้นมาอย่าไปคิดไปปรุงระลึกว่ามันมีโทษมีพิษมีภัยไร้สาระ อย่าไปเอากะมัน ต้องฝึกหยุดคิดให้เป็นในระหว่างอยู่ว่างๆหรือในระหว่างนั่งสมาธิ การทำแบบนี้แหละจะมีผลทำให้รู้จักปล่อยวางสิ่งต่างๆได้เอง