นี่หรือความรัก ! นี่หรือความสุข !
สภาวะของจิตช่างน่าพิศวงเสียนี่กระไร !
ความรัก ทำให้จิตใจอ่อนโยน ละเมียดละไม..
ใคร่ถนอม ใคร่คุ้มครองป้องกัน..
ความรัก ทำให้สิ่งไม่งาม กลายเป็นสิ่งงาม..
ทำให้ความแข็งกระด้างเป็นความอ่อนโยน..

จิตใจของเขาได้ห่อหุ้มเอาสิ่งนั้นไว้..
อย่างกระชับแน่นเต็มที่..
แม้จะอยู่ไกลก็รู้สึกเสมือนอยู่ใกล้..
เป็นความสนิทสนมที่งอกงามขึ้นในจิตใจอย่างลี้ลับ..
แต่ก็เต็มไปด้วยความมั่นคง..
อ่อนแอ แต่เหนียวแน่น...

อา ! เวลานี้ข้าพเจ้ามีความสุขหรือมีความทุกข์กันเล่า
ช่างดูยากเสียจริง....

............

จากเรื่องสั้น "ดอกไม้ทิพย์ของข้าพเจ้า"
ในหนังสือรวมวรรณกรรมเรื่องสั้น "บทเรียนชีวิต"