และสุมปิดทับพระเศียรจากสายตาผู้คนมากว่าสี่ร้อยปี จนมีผู้เชื่อว่าอาจเป็นพระเศียรของพระศรีสรรเพชญชฎาญานที่ถูกไฟสุมลอกทองคำเมื่อคราวเสียกรุง ฯ ครั้งที่ ๒ คุณค่าในแง่พุทธศิลป์ถือว่า "งามอย่างวิเศษ" เกิดสุนทรีย์ในจิตใจ เพ่งมองแล้วเกิดปิติ อิ่มเอิบใจยิ่งนัก
(๑๑๑ มรดกชิ้นเอกของแผ่นดิน ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติพระนคร )
