"จิตของคนเรานี่ มันเป็นปกติมันไม่มีความโกรธ ความโลภ ความหลง และก็ไม่มีปัญญา เป็นจิตที่ว่างๆ ส่วนความโลภ
ความโกรธ ความหลง หรือแม้กระทั่งปัญญานั้น เกิดขึ้นมาทีหลัง ภายหลัง
จากที่เราได้ฝึกสติ จะทำให้เกิดปัญญาเมื่อเรากระทบกับอารมณ์ที่มาทางตา หู เป็นต้นถ้าเราไม่มีสติ มีปัญญา คอยควบคุมสิ่งเหล่านี้จิตของเราก็จะมีโมหะ มีความหลง
มีความโกรธเข้ามา การเจริญสติ ก็เพื่อทำจิตของเราให้ว่างๆ เป็นปกติ เป็นจิตที่มีกำลังหรือพลังจิต หรือ กำลังจิตก็ได้
ยามใด ที่เราท้อแท้หมดกำลังใจ เราสามารถที่จะปลุกกำลังใจ ให้เกิดขึ้นในจิตใจเราได้โดยอาศัยกำลังของสติ นี่แหละ
เป็นการพึ่งตนเอง เราจึงเน้นว่า...ให้มาฝึกเจริญสติ ให้มีสติ มีความรู้สึกตัวเสมอๆ เพื่อใจเราจะได้มีกำลัง"
เป็นการพึ่งตนเอง เราจึงเน้นว่า...ให้มาฝึกเจริญสติ ให้มีสติ มีความรู้สึกตัวเสมอๆ เพื่อใจเราจะได้มีกำลัง"
อ. กำพล ทองบุญนุ่ม ชมรมเพื่อนคุณธรรม
