ถ้าหากว่ารู้จักถึงความพอเหมาะพอดีแล้วจะเป็นคนดี มีธรรมเป็นเครื่องยับยั้งในการทำชั่วอยู่ในกรอบของความดีโดยไม่ต้องเอาใครมา วัดมาตวงเอาตัวของเราวัดตัวของเราเอง ในวันที่เราว่างสามารถที่จะเสาะแสวงหาความดีงามการให้ทาน การบริจาค การเฉลี่ยเผื่อแผ่ นี้เป็นมงคลแห่งตัวของเราและชาติไทยของเรา มีความเสียสละอยู่ด้วยกันสนิทใจ ถ้าไม่มีความเสียสละต่อกัน ไม่เห็นอกเห็นใจกันเลยนี้คับแคบตีบตัน ไปที่ไหนร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ เขาก็อาศัยเราไม่ได้ เราก็อาศัยเขาไม่ได้
อย่าแทงข้างหลังกัน การให้อภัยกันเป็นสิ่งที่ดี เพราะกิเลสมันมีอยู่ในทุกคน มันจะเป็นตัวที่มาทิ่มแทงข้างหลังให้เราเจ็บแสบที่สุดจนถึงวันตาย ถึงตายก็ลืมกันไม่ได้ นี่ละคนที่เขาก่อกรรมก่อเวรกันเพราะการถูกแทงข้างหลัง เจ็บแค้นมากทีเดียว แทงข้างหลังกับหักหลังนี้มีน้ำหนักเท่ากัน เจ็บแสบเท่ากัน ความเคียดแค้นที่ได้รับความกระทบกระเทือนจากการหักหลังกันและแทงข้างหลังนี้ มีมากที่สุด เมื่อเจ็บแค้นแล้วจะเอาอะไรตอบแทน ก็ต้องผูกโกรธผูกแค้นจองกรรมจองเวรกันเป็นการตอบแทนกัน ก็ยิ่งเพิ่มฟืนเพิ่มไฟขึ้นไปไม่มีประมาณ
ดังธรรมพระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ว่า น หิ เวเรน เวรานิ สมฺมนฺตีธ กุทาจนํ ตลอดกาลไหน ๆ เวรย่อมไม่ระงับเพราะการก่อกรรมก่อเวรต่อกัน อเวเรน จ สมฺมนฺติ เอส ธมฺโม สนนฺตโน แต่เวรจะระงับลงได้ด้วยการไม่ก่อกรรมก่อเวร ธรรมนี้เป็นธรรมพื้นฐานที่จะให้โลกสงบร่มเย็นต่อกัน ผิดพลาดมันก็มีด้วยกันมนุษย์เรา ขอให้พากันระมัดระวัง เห็นอกเห็นใจ ให้อภัยกันเสมอ.
พรปีใหม่ เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 2548
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
