...
กู...สู้กู้แผ่นดินไว้ ให้อิสระ
นำคนไทยสู่ชัยชนะ มิรู้สิ้น
ถึงตัวตาย(ไป)รักษ์ไว้ ซึ่งแผ่นดิน
ปณิธานนี้มิเลือน ถึงสิ้นปราณ
...
แผ่นดินผืนนี้มี ความศักดิ์สิทธิ์
แม้นมันผู้ใดคิดมุ่งร้าย ต้องตายสิ้น
เหตุเพราะกูผู้กอบกู้ กู้แผ่นดิน
ยังดูแลตราบสิ้น ชั่วกาลนาน
...
กรุงศรีฯเคยคลุกคลี ด้วยสีเลือด
แผ่นดินเดือด เลือดโลมไหล
แต่ไทยต้องคงนาม ความเป็นไทย
ถึงไม่มีใครวิญญาณกู จะสู้เอง ฯ
...
("บทกลอนถวายพระนเรศวรมหาราช" คัดลอกจากแผ่นหินอ่อนหน้าพระสถูปเจดีย์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชานุสรณ์,อำพล ฐาปนพันธ์นิติกุล แต่งถวาย ๒๖ เมษายน ๒๕๔๗)