ซึ่งส่งผลให้เกิดปัญหาการขาดแคลนน้ำหรือภัยแล้ง และปัญหาการเกิดอุทกภัยตามมาอย่างรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่าซึ่งในแต่ละครั้งได้สร้างความเสียหายทั้งชีวิตทรัพย์สินและเศรษฐกิจของประเทศอย่างใหญ่หลวง...

 

เราทุกคนจึงต้องตระหนักถึงภัยพิบัติดังกล่าว และร่วมมือกันป้องกันแก้ไขด้วยวิธีการที่เหมาะสม เราอาจเคยได้ยินคำพูดที่กล่าวล้อเล่นกันว่า "ประเทศไทยมี 'สองฤดู' คือ ฤดูร้อน กับ ฤดูร้อนมาก" เมื่อพิจารณาให้ลึกซึ้งลงไปในคำกล่าวนี้ ก็จะพบว่าไม่ใช่เป็นเรื่องล้อเล่นแต่อย่างใด ในแต่ละปีเราประสบกับปัญหาภัยแล้งแทบทุกภูมิภาคซึ่งสาเหตุสำคัญสืบเนื่องมาจาก

 

1) ปริมาณฝนตกน้อยเกินไป เกิดภาวะฝนทิ้งช่วงติดต่อกันเป็นเวลานาน หรือการกระจายน้ำฝนที่ตกไม่สม่ำเสมอตลอดทั้งปี

2) ขาดการวางแผนในการใช้น้ำที่ดี เช่น ไม่จัดเตรียมภาชนะหรืออ่างเก็บน้ำรองรับน้ำฝนที่ตกเพื่อนำไปใช้ในช่วงขาด แคลนน้ำ

3) ลักษณะภูมิประเทศไม่อำนวย จึงทำให้บริเวณนั้นไม่มีแหล่งน้ำธรรมชาติขนาดใหญ่และถาวร จึงทำให้การกักเก็บน้ำไว้ใช้ทำได้ยากเช่น ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

4) พืชพันธุ์ธรรมชาติถูกทำลาย โดยเฉพาะพื้นที่ป่าต้นน้ำลำธารแม้หน่วยงานต่าง ๆ ได้ดำเนินการปลูกป่าในพื้นที่ถูกทำลาย โดยเฉพาะในพื้นที่ป่าต้นน้ำลำธารแต่อัตราการปลูกยังน้อยกว่าอัตราการทำลายมาก

5.) การเกิดมลพิษของน้ำ ทำให้ไม่สามารถน้ำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ซึ่งกรณีนี้จะพบอยู่ทั่วไปใน พื้นที่เขตเมืองและย่านอุตสาหกรรมหนาแน่น